کوثر

درست است که فکر گناه تاجایی که مقدمه برای گناه نباشد، گناه محسوب نمی شود و در پرونده اعمال انسان به عنوان گناه ثبت نمیشود؛ ولی فکر گناه، اثر وضعی دارد. این اثرات نسبت به میزان ایمان فرد در وجود او قلب او زندگی او و آینده اش تأثیرات متفاوتی مانند سوء سریره، استرس، بلاء ،فقر و ….خواهد گذاشت .

نمونه ای از اثرات وضعی فکر گناه :

یکی از کانون هایی که در وجود انسان سرچشمه کارها است تفکر و اندیشه است. فکر سالم محصول و بازده سالم و پاک دارد و فکر آلوده بازده ناسالم و آلوده خواهد داشت.

امیرمؤمنان علی علیه السّلام می فرماید:
«مَن کَثُر فِکرهُ فِی المَعاصی دَعَته اِلَیها؛ کسی که بسیار درباره گناه فکر کند او را به گناه سوق می دهد.»۱

و حضرت عیسی علیه السّلام ضمن گفتار به حواریون فرمود:
«و من به شما امر می کنم که روح خود را به زنا خبر ندهید (فکر زنا نکنید) تا چه رسد به اینکه زنا کنید زیرا کسی که روح و فکرش را به زنا خبر دهد مانند کسی است که در اطاق رنگینی آتش روشن کند. دود آتش نقشه های رنگین آن اطاق را کثیف می کند گرچه خانه را نسوزاند.»۲

یعنی فکر گناه کانون تصمیم گیری وجود انسان را آلوده می نماید و چنین کانونی به تاریکی گناه نزدیک تر است تا به سفیدی اطاعت خدا.

بهترین راه برای رها شدن از فکر گناه و در کل افکار بد در این جمله خلاصه می شود که «النفس اذا لم تشغلها شغلتک » یعنی اگر تو نفس را مشغول نکنی(با کارهای خوب و تفریحات خدایی) او تو را مشغول میکند.

(برگرقته از وبلاگ “حقیقت ناب “نوشنه استاد حسن رحیمی)

منبع:
۱. فهرست غرر، (ذنب).
۲. بحار، ج۱۴، ص۳۳۱؛ سفینة البحار، ج۱، ص۵۶۰